Mela-szara myszka? tak uważa każdy kto ją zna, nie chodzi na imprezy,odmawia przy każdej nadającej się okazji wyjściach z przyjaciółmi.Osiemnastoletnia dziewczyna o długich czarnych jak kruk włosach,bladej cerze i niezwykłych niczym z magicznego świata fioletowych oczach kryjących się pod długą grzywką. nieśmiała, zamknięta w sobie Mela ,ale czy to na pewno cała prawdo o niej ? fioletowo oka dziewczyna kryje jednak pewien sekret,jest utalentowaną rockową wokalistką która daje ponieść się dźwiękom muzyki, każdej nocy przenosi się do świata wyobraźni gdzie jest sławną piosenkarką i daje wspaniałe koncerty .

Mela-szara myszka? tak uważa każdy kto ją zna, nie chodzi na imprezy,odmawia przy każdej nadającej się okazji wyjściach z przyjaciółmi.Osiemnastoletnia dziewczyna o długich czarnych jak kruk włosach,bladej cerze i niezwykłych niczym z magicznego świata fioletowych oczach kryjących się pod długą grzywką. nieśmiała, zamknięta w sobie Mela ,ale czy to na pewno cała prawdo o...

Nie taki diabeł straszny jak go malują- mówi temat tego konkursu. A może rzeczywiście coś w tym jest.
Wystarczy wyobrazić sobie jeden zupełnie zwykły dzień w piekle...
Wstał rano, głośno ziewając. Usiadł i w radiu włączył stacje z muzyką klasyczną. Rozejrzał się dookoła sprawdzając czy aby na pewno wszystko jest w idealnym porządku. Zamienił miejscem figurki na biurku i ruszył do biura.
-Szefie.- usłyszał donośny głos i do pomieszczenia wszedł jego syn Lucyfer, który imię oczywiście odziedziczył po nim.- Przysłali nowe dusze. Seryjny morderca i złodziej. Gdzie ich dać?
-Hmm...- zamyślił się diabeł. Dostał tą pracę po ojcu, ale nie przepadał za nią. Zdecydowanie wolałby znaleźć się w niebie.
-Z tego co widzę, nie jest tak źle. Morderce odeślij na budowę, a złodzieja do czyścca.
-Ale ojcze...
-Koniec dyskusji. Jak ty usiądziesz na moim miejscy to sam będziesz decydować. A teraz wybacz. Muszę iść nawrócić kilka duszy na Ziemi.

Nie taki diabeł straszny jak go malują- mówi temat tego konkursu. A może rzeczywiście coś w tym jest.
Wystarczy wyobrazić sobie jeden zupełnie zwykły dzień w piekle...
Wstał rano, głośno ziewając. Usiadł i w radiu włączył stacje z muzyką klasyczną. Rozejrzał się dookoła sprawdzając czy aby na pewno wszystko jest w idealnym porządku. Zamienił miejscem figurki na biurku i...

Anioł ma na imię Grzegorz. Jest cichy, nieśmiały i skryty. Pochodzi z biednej rodziny, od kilku lat chodzi w tej samej bluzie i spodniach. Jest w trzeciej gimnazjum. W szkole z nikim się nie przyjaźni, ale nie ma też żadnych wrogów. Jest w nim coś, co sprawia, że chłopacy nigdy mu nie dokuczają, wręcz przeciwnie- bronią go, gdy zachodzi potrzeba. Żaden nauczyciel nigdy nie bierze go do tablicy. Bez powodu. Nikogo to zresztą nie dziwi. Gdyby kogoś spytać, dlaczego tak jest, usłyszałoby się odpowiedź, że "to przecież Grzegorz". Nikt jednak nie zastanawia się, co sprawia, że jest tak traktowany.
Nikt z nim nie rozmawia, nikt więc też nie wie, że nocą ten cichy chłopak z ostatniej ławki, niemal niewidzialny, wzlatuje nad miasto i obserwuje. Jego zachowanie wynika z głębokiego smutku i cierpienia, które powstają w nim na widok wszystkich krzywd ludzi, jakie dostrzega nocą. Nie czuje on jednak w sobie wystarczającej siły, aby przeciwstawić się złu, co wprawia go w tylko głębszy smutek. Mimo to ludzie czują, jak wiele dobra jest w Grzegorzu i nieświadomie bronią go, bo choć jeszcze nie wiedzą, kiedyś on również ich obroni.

Anioł ma na imię Grzegorz. Jest cichy, nieśmiały i skryty. Pochodzi z biednej rodziny, od kilku lat chodzi w tej samej bluzie i spodniach. Jest w trzeciej gimnazjum. W szkole z nikim się nie przyjaźni, ale nie ma też żadnych wrogów. Jest w nim coś, co sprawia, że chłopacy nigdy mu nie dokuczają, wręcz przeciwnie- bronią go, gdy zachodzi potrzeba. Żaden nauczyciel nigdy nie...

Jest sobie pewnie zespół metalowy. Czerń, ciężkie buty, skórzane ubrania, kolczyki w uszach. Na scenie dają czadu, trzy mocne głosy i głośne instrumenty. Jakież było zdziwienie ich fanów, gdy zobaczyli jacy ich idole są w życiu codziennym. Wszystkim wydawało się, że na scenie i w życiu są tacy sami o tymczasem okazało się, że jest zupełnie inaczej. Pierwszy z nich jest księgowym, codziennie chodzi ubrany w dokładnie wyprasowane spodnie, biała koszule i słynny sweterek w romby. Do tego nosi okulary w grubych oprawkach.
Drugi jest nauczycielem języka polskiego, w wolnym czasie pomaga swojej żonie w prowadzonym przez nią schronisku dla psów. Lubi porządek, w wolnych chwilach oprócz metalu słucha także muzyki klasycznej.
Trzeci z nich na co dzień gra na organach w kościele, pomaga w próbach kościelnego chóru młodzieżowego, to tego jest organizatorem rekolekcji oazowych.
Połączyła ich pasja do muzyki, postanowili złamać stereotypy i założyli zespół rockowy, spełniając tym samym swoje skryte marzenia.

Jest sobie pewnie zespół metalowy. Czerń, ciężkie buty, skórzane ubrania, kolczyki w uszach. Na scenie dają czadu, trzy mocne głosy i głośne instrumenty. Jakież było zdziwienie ich fanów, gdy zobaczyli jacy ich idole są w życiu codziennym. Wszystkim wydawało się, że na scenie i w życiu są tacy sami o tymczasem okazało się, że jest zupełnie inaczej. Pierwszy z nich jest...

Wyobraźcie sobie taką sytuację: dzień powszedni, godzina 6 rano, słyszycie rozstawiane rusztowania, cięcie styropianu, mieszanie cementu, nakładanie szpachli, niewybredne żarty, sprośne kawały, przekleństwa w kolejności alfabetycznej, pogwizdywania itp. Walczycie z samym sobą o choćby kilka dodatkowych minut snu, ale poddajecie się po kolejnym dźwięku upadającej rurki. Zwlekacie się z łóżka, jest godzina 7. I nagle wszystko cichnie... Tak, panowie mają już przerwę śniadaniową, podczas której szturmem opanowują okoliczne Żabki, Fresh Markety, Małpki i inne spożywczaki, żeby pozbawić ich zapasów kajzerek, serków wiejskich, drożdżówek i najtańszych piw. Jakimś trafem musicie przejść koło takiego placu budowy, a jesteście przy tym kobietą (niekoniecznie bardzo urodziwą).
Co się wtedy na ogół dzieje?
- Heheheh pięęęknaaaa, gdzie się tak spieszysz? (rechot)
- oj gdybym taką miał w łóżku to...(rechot)
- umówisz się ze mną?! (rechot kolegów)
- uuu, niezła dupciaaa! (rechot)
- gdyby nie moja stara, to bym się za ciebie brał! (rechot)

A teraz wyobraźcie sobie, że panowie z budowy w ogóle nie zwracają na was uwagi i nie zaszczycają nawet jednym spojrzeniem czy tekstem.

Wiele kobiet twierdzi, że nie lubi budowlańców bo to zboczeńce i prostaki, ale czy na pewno? Ile pań tak naprawdę w duchu się zaśmiało z takich żartów czy ucieszyło, że ktoś docenił ich nowe szpilki?

Więc gdyby nagle osoby pracujące na budowach zaczęły się zachowywać w 100% poprawnie i profesjonalnie, byłoby to bardzo dziwne zjawisko ;)

Wyobraźcie sobie taką sytuację: dzień powszedni, godzina 6 rano, słyszycie rozstawiane rusztowania, cięcie styropianu, mieszanie cementu, nakładanie szpachli, niewybredne żarty, sprośne kawały, przekleństwa w kolejności alfabetycznej, pogwizdywania itp. Walczycie z samym sobą o choćby kilka dodatkowych minut snu, ale poddajecie się po kolejnym dźwięku upadającej rurki....

Bibliofil na odwyku: przez cały dzień nie spojrzałem, nie dotknąłem i nie powąchałem ani jednej książki! Za to siedziałem w Internecie na przeróżnych kontach społecznościowych typu facebook, instagram, snapchat. Nie potrzebuję otulić się kocykiem, ani łyknąć herbatki na relaks, bo po co? Książki już mnie nie kręcą. Przerzucam się na seriale, filmy. O tak! Teraz to mój nowy świat, moje nowe uzależnienie! Wywaliłem do kosza wszystkie zakładki od książek - nie kamienujcie mnie, pliss! Może jeszcze się nawrócę, zobaczymy.

Bibliofil na odwyku: przez cały dzień nie spojrzałem, nie dotknąłem i nie powąchałem ani jednej książki! Za to siedziałem w Internecie na przeróżnych kontach społecznościowych typu facebook, instagram, snapchat. Nie potrzebuję otulić się kocykiem, ani łyknąć herbatki na relaks, bo po co? Książki już mnie nie kręcą. Przerzucam się na seriale, filmy. O tak! Teraz to mój nowy...

Ja nie muszę takiej postaci wymyślać. Ja taką postać znam osobiście. Jest nią moja mama. Grubo po 50 jest uzależniona od komputera i gier komputerowych :)
I to nie tylko od pasjansa pająka oraz gier escape online. Swoją drogą wiecie, że jedną partię pająka z 4 kolorów można rozgrywać w kółko, aż do skutku? To może trwać nawet ponad godzinę. Wracając do tematu. Moja mama budowała wielkie miasta w SimCity ale także przeszła Wiedźmina i to do połowy bez eliksirów. SpellForce przechodziła kilka lat temu i każdą rozgrywkę omawiała z moją siostrą przez telefon. Była zakochana w Settlersach, Polanach i Pandora's box. Co pewien czas oświadcza mi głośno i wyraźnie, że musi sobie zrobić odwyk, bo za dużo czasu poświęca na komputer. Kilka lat temu kupiła sobie PS3, bo widziała u mojego kuzyna jak cała rodzina grała w Buzza. Zanim nam pokazała swój nowy nabytek kazała obiecać, że nie będziemy komentować jej poczytalności. Słowa nie dotrzymałyśmy. Ale w Buzza gramy nie raz do dzisiaj :)

Ja nie muszę takiej postaci wymyślać. Ja taką postać znam osobiście. Jest nią moja mama. Grubo po 50 jest uzależniona od komputera i gier komputerowych :)
I to nie tylko od pasjansa pająka oraz gier escape online. Swoją drogą wiecie, że jedną partię pająka z 4 kolorów można rozgrywać w kółko, aż do skutku? To może trwać nawet ponad godzinę. Wracając do tematu. Moja mama...

"Dres jaki jest każdy widzi". Na pewno jest kibicem a jego idolem sportowym jest Garri Kasparow. Wieczorami chadza z kolegami na koncerty do filharmonii po czym wędrują do pobliskiej wegetariańskiej knajpki gdzie rozmawiają o najnowszej książce uhonorowanej Nagrodą Nobla. Rankiem wdziewa swój wyjściowy dres i udaje się do pracy w warszawskim Mordorze. Wjeżdża na 45 piętro swojego wieżowca gdzie panna Hania podaje mu herbatę prosto z Etiopii. W pracy zajmuje się w sumie nie wiadomo czym ale ma to coś wspólnego z przetwarzaniem danych (podejrzewam że jest kolegą Chandlera z "Przyjaciół").

"Dres jaki jest każdy widzi". Na pewno jest kibicem a jego idolem sportowym jest Garri Kasparow. Wieczorami chadza z kolegami na koncerty do filharmonii po czym wędrują do pobliskiej wegetariańskiej knajpki gdzie rozmawiają o najnowszej książce uhonorowanej Nagrodą Nobla. Rankiem wdziewa swój wyjściowy dres i udaje się do pracy w warszawskim Mordorze. Wjeżdża na 45 piętro...

Legenda głosi, że był raz Kot, który przychodził zawsze gdy właściciel go wołał. Nigdy nie drapał i ani razu nie zrobił nic złego. Nie spał w zostawionym pustym pudełku i nie zajmował cudzego miejsca do spania. Ba nawet nie było tak, że przespał cały dzień, ten kot zawsze był produktywny. I wcale nie chciał przejąć kontroli nad światem.

Legenda głosi, że był raz Kot, który przychodził zawsze gdy właściciel go wołał. Nigdy nie drapał i ani razu nie zrobił nic złego. Nie spał w zostawionym pustym pudełku i nie zajmował cudzego miejsca do spania. Ba nawet nie było tak, że przespał cały dzień, ten kot zawsze był produktywny. I wcale nie chciał przejąć kontroli nad światem.

Bramy Światłości: Tom 1[bookLink]3940100|Bramy Światłości: Tom 1[/bookLink]

Bramy Światłości: Tom 1[bookLink]3940100|Bramy Światłości: Tom 1[/bookLink]

 [bookCover]3940100|Bramy Światłości: Tom 1[/bookCover]